Gasną światła, na scenę wchodzą przystojni mężczyźni. Niosą ze sobą dobrą atmosferę przedwojennej elegancji Aleksandra Żabczyńskiego i sznyt warszawskich kapel Czerniakowa. 13 wspaniałych mężczyzn z Chóru Męskiego „Rewelersi” rozpoczęło w piątkowy, walentynkowy wieczór swój kolejny koncert.

Maestro Tomasz Stroynowski zasiada przy instrumencie. Rozpoczyna się występ.

„Już taki jestem zimny drań, i dobrze mi z tym bez dwóch zdań” - śpiewa Krzysztof. Kobiety są nim zachwycone, ma to coś, więc w żadnym przypadku nie może być draniem. To zupełnie wykluczone.

Paweł zaśpiewał „będę świecił pusta duszą, nostalgiczny, aż do szpiku”. Ach ten Paweł, taki szarmancki, zupełnie, jak z „Kabaretu Starszych Panów”.

Melancholijnie zabrzmiał i poruszył kobiece serduszka Sebastian. Generalnie wiadomo, że gdy facet śpiewa „ bo nie zapomnisz mnie, gdy moja piosenkę spamiętasz”, to rzeczywiście zapomnieć się nie da. Tak samo, jak zapomnieć się nie da całej reszty Rewelersów w piosenkach sentymentalno – łobuzerskich.

„ Bo to się zwykle tak zaczyna”, gdy występuje sympatyczny chór męski. Po drodze, gdzieś jest tajemniczy „Nikodem”, który ma filmową urodę, dykcje, seksapil i sportowy styl , a później tylko „ Adio pomidory”

Niespodzianką była wizyta zaprzyjaźnionego szejka z Emiratów Arabskich, który kompletnie bez tremy zaśpiewał piosenkę o wiele znaczącym tytule „ Abduk Bey”. Niestety, koncert co jakiś czas próbowali zakłócić jacyś dwaj „ Tanie dranie” z Czerniakowa. Dla, których

” Zakopanie trupa w porcie,
Zakładanie myszy w torcie,
Uwiedzenie córki w poście,
Uczynienie dziurki w moście” - to żaden problem.

Żeby nie było wątpliwości, to Zbyszek przypomniał piosenką powszechnie znaną i lubianą, że „ wesołe jest życie staruszka” co jest oczywistą oczywistością, ponieważ wszyscy w pewnym wieku to wiedzą.

Piątkowy, sympatyczny koncert pokazał, że Rewelersi potrafią świetnie bawić publiczności i tworzyć niebanalną atmosferę i klimat prezentowanych piosenek.